رأی دیوان عدالت اداری در خصوص تراکنش های دستگاه کارتخوان

رأی دیوان عدالت اداری در خصوص تراکنش های دستگاه کارت خوان که در سال 1401 صادر گردید، موضوع این گفتار است. براساس مصوبه های تعیین شده از سوی دولت و همچنین مراجع ذیصلاح، بانک ها و سایر موسسات اعتباری موظف هستند اطلاعات مربوط به تراکنش های بانکی افراد را در اختیار سازمان امور مالیاتی قرار دهند تا از این طریق به روند اجرای شیوه نامه های مربوط به مالیات دهی افراد رسیدگی شود. مسئله بررسی مالیاتی از طریق تراکنش های بانکی دارای یک سری بخشنامه ها و همچنین مصوبه های مختلف از جانب مراجع مربوطه است که در ادامه قصد داریم رأی دیوان عدالت اداری در مورد تراکنش های بانکی را بیشتر بررسی نماییم. 

در این خصوص از شما دعوت می کنیم:

در این خصوص از شما دعوت می شود به ویدئوی زیر از جناب آقای مرتضی حبیب زاده، کارشناس ارشد حقوق اقتصادی و پژوهشگر دوره دکتری حقوق عمومی دانشگاه شهید بهشتی در خصوص رأی دیوان عدالت اداری توجه نمایید.

 

همان طور که می دانید مدت زمان زیادی است که سازمان امور مالیاتی به تراکنش های بانکی اشخاص ورود می کند و از آن ها مالیات اخذ می کند. در حالیکه این رویه به شدت مورد اشکال و سؤال بود و سبب بروز نارضایتی های متعددی گردیده بود. در نهایت سازمان امور مالیاتی ورود کرد و در این خصوص بخشنامه ای جهت شفاف سازی و حل مشکلات مربوطه خطاب به ادارات مالیاتی صادر نمود. 

بخشنامه سازمان امور مالیاتی خطاب به ادارات امور مالیاتی:
بخشنامه ای که سازمان امور مالیاتی خطاب به ادارات امور مالیاتی صادر نمود از این قرار است در تراکنش های بانکی اصل بر غیر درآمدی بودن تراکنش ها است و این ادارات امور مالیاتی هستند که می بایست درآمدی بودن تراکنش های بانکی را احراز نمایند. که در نهایت از این بخشنامه نیز به دیوان عدالت اداری شکایت گردید.
رأی دیوان عدالت اداری:

بر اساس رویه دیوان عدالت اداری که در رای شماره ۹۹۰۹۹۷۰۹۰۶۰۱۱۵۱۱ تا ۹۹۰۹۹۷۰۹۰۶۰۱۱۵۲۱ تاریخ ۱۷ اسفند هیات تخصصی مالیاتی بانکی دیوان عدالت اداری منعکس و به تایید دستورالعمل شماره ۲۰۰/۹۹/۱۶ تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۹۹ سازمان امور مالیاتی کشور منتهی شده است، صرف انجام تراکنش های بانکی جنبه درآمدی ندارد و بار اثبات در این زمینه براساس بندهای ۱۱ و ۱۸ دستورالعمل مزبور برعهده مامورین مالیاتی است و نه مؤدیان و برمبنای ماده ۹۵ قانون مالیات های مستقیم باید اقدامات لازم درخصوص احراز و تحقق درآمد انجام شود همچنین استناد به مواد ۱۰ و ۱۱ قانون پایانه‌های فروشگاهی و سامانه مؤدیان مربوط به زمانی است که قانون مذکور به نحو کامل اجرا و کد یکتا نیز صادر شود و سازمان امور مالیاتی هم دلیلی بر اینکه مؤدی این ابزار پرداخت را برای پرداخت ها و تراکنش های اقتصادی خویش معرفی کرده باشد، ارائه نکرده است.

علاوه بر این:

 همچنین بند ۴ بخشنامه شماره ۲۰۰/۵۵۴۹/ص تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ سازمان امور مالیاتی کشور به استناد بند (م) تبصره ۱۲ قانون بودجه سال ۱۴۰۰ کل کشور صادر شده و بر اساس بند قانونی یادشده، همه حساب‌های متصل به شبکه شاپرک به صورت پیش‌ فرض حساب فروش هستند و مفاد قانون دلالتی بر این ندارد که سایر ابزارهای پرداخت نیز حساب فروش محسوب می‌شوند و به خودی خود اقلام آنها به عنوان درآمد مشمول محسوب شده و اثبات غیردرآمدی بودن آنها برعهده مؤدی بوده و حکم مقرر در قانون نیز مربوط به سال ۱۴۰۰ به بعد است و بنا به مراتب فوق، بند ۴ بخشنامه شماره ۲۰۰/۵۵۴۹/ص تاریخ ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ سازمان امور مالیاتی کشور که متضمن احکامی مغایر با قوانین مذکور است، خلاف قانون و خارج از حدود اختیار بوده و مستند به بند یک ماده ۱۲ و مواد ۱۳ و ۸۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ از تاریخ تصویب ابطال می‌شود.

سخن آخر:

از اینکه از سایت ما بازدید کردید سپاسگزاریم. امیدواریم مبحث رأی دیوان عدالت اداری مورد توجه شما قرار گرفته باشد. اصناف پلاس، رسانه آموزشی مرکز آموزش و مطالعات حقوقی و اقتصادی اتاق اصناف شهرستان شمیرانات است. همه روزه می توانید با مراجعه به این سایت، از مطالب آموزشی ارائه شده بهره مند شوید.