تبلیغ خلاف واقع (تخلفات کسب و کارهای مجازی)

تبلیغ خلاف واقع از جمله تخلفات مهمی است که کسب و کارهای مجازی ممکن است مرتکب آن شوند. این تخلف در قوانین مختلفی از آن یاد شده است. جناب آقای سیدعلیرضا شکوهیان، کارشناس ارشد حقوق اقتصادی و پژوهشگر دوره دکتری حقوق خصوصی دانشگاه شهید بهشتی در این خصوص صحبت خواهند کرد.

تعریف تبلیغ خلاف واقع:

در ادامه مباحث آشنایی با تخلفات کسب و کارهای مجازی، در این بخش به تبلیغ خلاف واقع می پردازیم. پیش از هر چیز باید تعریفی از تبلیغ خلاف واقع داشته باشیم. تبلیغ خلاف واقع دو حالت کلی و بسیار مهم دارد. اول اینکه کسب و کاری با ارائه یک سری اطلاعات اشتباه مصرف کننده را فریب دهد. دیگر آنکه با عدم ارائه اطلاعات و سکوت خود باعث فریب مصرف کننده شود. در این موارد گفته می شود که تخلف تبلیغ خلاف واقع ارتکاب یافته است.

 

مصادیق تخلف تبلیغ خلاف واقع:

به ماده (2) آیین نامه اجرایی ماده (7) قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان رجوع کنید. در این آیین نامه، به مصادیق بسیار مهمی از تبلیغ خلاف واقع اشاره شده است. این موارد اختصاراً بدین شرح اند:

1) استفاده از مطالب گمراه کننده و ادعاهای غیرقابل اثبات و نادرست؛

2) انجام فعل یا ترک فعلی که مصرف کننده را در کمیت یا کیفیت به اشتباه اندازد یا او را فریب دهد؛

در ادامه مصادیق مطروحه در آیین نامه مذکور:

3) تبلیغ کالا یا خدمت مورد نظر به نحوی که فراتر از واقعیت امر باشد؛

4) استفاده از صفات مطلق و اغراق آمیز، مانند کاملاً بهداشتی یا 100% تضمینی؛

5) عدم ارائه دقیق، روشن و صحیح کالاها و خدمات؛

6) بی ارزش یا فاقد اعتبار نشان دادن کالاها یا خدمات دیگران. در همه این موارد تبلیغ خلاف واقع آشکار است.

هر فعلی که منجر به اشتباه و گمراهی شود مدنظر قانونگذار است از جمله:

7) استناد به تأییدیه هایی که تاریخ اعتبار آن گذشته است یا به هر دلیلی اعتبار ندارند؛

8) تقلید از ساختار، متن، شعار، تصاویر، آهنگ و شباهت های تبلیغات دیگر محصولات. به نحوی که مصرف کننده را فریب دهد یا باعث گمراهی او شود؛

9) استفاده از اسامی، عناوین و نشان افراد و مؤسساتی که دارای شهرت هستند و فریب مصرف کننده؛

10) استناد به تقدیرنامه، جایزه و گواهی صادرشده از سوی مراکز رسمی مورد تأیید، فراتر از متن آنها؛

11) هرگونه اعلام یا ارائه اطلاعات نادرست در برگه های تعهد یا تضمین کالا و خدمات؛

ضرورت اخذ تأییدیه یا مجوز از مراجع ذیصلاح:

12) تبلیغ کالاها و خدماتی که از سوی دستگاه های ذیربط غیرمجاز اعلام می شوند؛

13) تبلیغ کالا یا خدمات فاقد مجوزی که مطابق قانون تولید یا عرضه آن نیازمند أخذ مجوز است؛

14) استناد به منابع و مراجع خارجی در تبلیغ محصولات داخلی بدون تأیید مراجع صالح؛

15) استفاده از صفات تفضیلی و عالی به صورت صریح یا بکار گیری هر روش دیگری در نگارش یا قرائت متن برای نشان دادن برتر یا برترین بودن کالا و خدمات (بدون تأیید مراجع صالح) از جمله مصادیق تبلیغ خلاف واقع است.

ممنوعیت های مدنظر قانونگذار بسیار گسترده است، توجه کنید:

16) عدم تصریح هویت شخص یا بنگاهی که تبلیغ به نفع اوست. به استثنای آن بخش از تبلیغ که به تبلیغ اصلی منتهی می شود و صرفاً برای جلب مخاطب منتشر می شود نیز از مصادیق تبلیغ خلاف واقع است.

17) استفاده ابزاری از زنان، مردان و کودکان که نقش اصلی را در معرفی کالا و خدمات ایفا می کنند.

قانون تجارت الکترونیک: 

قانون تجارت الکترونیکی هم موادی را به موضوع تبلیغ خلاف واقع اختصاص داده است. به عنوان مثال، مواد (50)، (51)، (52) و (66) این قانون بدین موضوع می پردازند. به طور خاص، تبلیغ خلاف واقعی که سلامت افراد را به خطر می اندازد نیز محدود شده است.    

 

ضمانت اجرای تبلیغ خلاف واقع:

بر اساس ماده (70) قانون تجارت الکترونیکی، ضمانت اجرای تبلیغ خلاف واقع بین 20 تا 100 میلیون ریال است. بر اساس آیین نامه اجرایی مواد (2)، (12) و تبصره ماده (87) قانون نظام صنفی نیز اخطاری کتبی در پرونده صنفی واحد متخلف درج خواهد شد.  

سخن آخر:

 

از اینکه از سایت ما بازدید کردید سپاسگزاریم. اصناف پلاس، رسانه آموزشی مرکز آموزش و مطالعات حقوقی و اقتصادی اتاق اصناف شهرستان شمیرانات است. همه روزه می توانید با مراجعه به این سایت، از مطالب آموزشی ارائه شده بهره مند شوید